Niezwykłe właściwości herbaty doceniają wszyscy, ale Chińczycy są bardziej pragmatyczni i piją herbatę głównie z powodu jej zalet zdrowotnych, nie nadając piciu jej żadnego wymiaru duchowego (jak w Japonii czy Indiach). W kulturze japońskiej i koreańskiej herbatę powinno się podawać w wykwintnych naczyniach, w wykwintnych miejscach, w sposób wyrafinowany, będący sam w sobie formą sztuki, uświęceniem chwili. Chińczycy patrzą na te fanaberie z uśmiechem, ponieważ ich zdaniem miejsce picia herbaty, naczynie, z którego się ją pije, nie ma znaczenia. Istotny jest wyłącznie sam fakt spożywania tego „niezwykłego dobrodziejstwa natury”. Do dziś i na ulicach Pekinu, i w dalekim Yunnanie można spotkać starszych ludzi popijających herbaciany napar z gwajanów, termosów czy nawet słoików. Czy nie liczy się forma, a wyłącznie treść?.

Pierwszą herbatę przez wieki ludzie pili ją jako lek. Potem, podczas dynastii Han, herbata stała się napojem bogatych. Dopiero jakoś półtora tysiąca lat temu picie herbaty stało się popularne wśród większych mas. To właśnie za dynastii Tang zaczęły powstawać pierwsze, tworzone przez rząd cesarstwa, sklepy i herbaciarnie. Też wtedy kultura herbaciana popłynęła do Japonii, gdzie zaczęła się rozwijać swoim biegiem. A dopiero czterysta lat wstecz herbatę odkryto dla zachodniego świata. 

Herbaty chińskie to różnorodność smaków i rodzajów. Czasem nie doceniane, uważane za gorszej jakości. Warto jednak po nie sięgnąć i przekonać się, że mogą smakować wspaniale, trzeba je tylko dobrze zaparzyć. Pochodzi stąd ponad 75% światowej produkcji herbaty. Krzewy herbaciane rosną głównie na wschodzie (prowincje Anhui, Fujian, Zhejiang) oraz na południu kraju (prowincje Yunnan, Sichuan).

W chińskiej kulturze parzenie herbaty to mała, codzienna sztuka. Równie ważne jak kolor, smak i aromat, jest to, gdzie i w jakich warunkach serwuje się herbatę. Dlatego też w ostatnich ponad dwóch dekadach, po tym jak Deng Xiaoping pozwolił Chińczykom bogacić się na potęgę, nastąpił wysyp herbaciarni w całym kraju. Idealna herbaciarnia powinna znajdować się gdzieś w naturalnym środowisku – pod miastem, w lesie, pod górą, nad rzeką, przy jeziorze. Wszystko to po to, by wpędzić człowieka w poetycki nastrój, najbardziej odpowiedni do spożywania tego naparu.

Przy parzeniu herbaty wszystko ma znaczenie, ale najważniejsze to:

  1. Woda – źródlana, miękka z małą ilością minerałów
  2. Proporcja liści i wody do przygotowania herbacianego naparu, która jest różna w zależności od rodzaju herbaty i upodobań gospodarza
  3. Temperatura wody różna znowu w zależności o rodzaju herbaty od pokojowej do wrzątku
  4. Czas parzenia i sposób sporządzania kolejnych naparów z liści
  5. itd…

Gorąco namawiam do częstego parzenia i picia dobrej herbaty – praktyka czyni mistrza – dotyczy to również parzenia i ceremonii picia najzdrowszego napoju cesarzy i rolników – herbaty.