Herbata Longjing – 龍井 (Lung Ching), czyli Smocza Studnia, pochodzi z okolic Jeziora Zachodniego – 西湖 [Xi Hu], położonego na obrzeżach miasta Hangzhou – 杭州 w prowincji Zhejiang – 浙江. Jej najsłynniejszą odmianę wytwarza się z liści krzewów uprawianych na zboczach wzgórza Lwiego Szczytu – 獅峰 [Shifeng]. Longjing została uznana herbatą cesarska – 貢茶  [Gong Cha], produkowaną specjalnie dla dworu cesarza Kangxi 康熙 (1662-1722) z dynastii Qing – 清, kiedy osobiście przebywał on w miejscu jej wytwarzania. Jego wnuk, cesarz Qianlong 乾隆 (1736-1795), również odwiedził plantacje herbaciane w Shifeng, a następnie odpoczywał w świątyni Hu Gonga, gdzie oczywiście został poczęstowany miejscową herbatą. Zachwycony jej niezrównanym smakiem i aromatem, zapytał mnicha, skąd pochodziły liście. Ten zaś zaprowadził go do ogrodu przed świątynią i pokazał 18 rosnących tam krzewów herbacianych. Cesarz, który zwiedzając plantacje zdążył już przyjrzeć się jak wygląda zbiór herbaty, zakasał rękawy i ruszył między krzewy, zrywając liście. W tej jednak chwili nadeszła wiadomość, że cesarzowa matka zachorowała, prosząc cesarza o jak najszybszy powrót do stolicy. Qianlong wrzucił zerwane liście herbaciane do obszernych rękawów cesarskiej szaty i ruszył w drogę powrotną. Na szczęście, okazało się, że choroba cesarzowej jest niegroźna.  Gdy odwiedził ją w jej komnacie, cesarzowa wyczuła słodką woń i zapytała, jaki prezent przywiózł dla niej z Hangzhou. Zawstydzony cesarz wrócił do pałacu z pustymi rękami. Jednak pytany przez matkę o nieznany aromat zajrzał do rękawów i odkrył tam wysuszone liście, o których już zapomniał. Podał je cesarzowej zapewniając, że to herbata osobiście przez niego zebrana. Natychmiast przyrządzono z niej napar, który nie tylko wszystkim bardzo smakował, ale także po kilku dniach całkowicie uleczył cesarzową matkę. Uradowany Qianlong wysłał do świątyni posłańca, aby 18 rosnących tam krzewów herbacianych było odtąd krzewami cesarskimi. Jeszcze dziś, odwiedzając okolice Hangzhou, przed świątynią Hu Gonga można zobaczyć 18 krzewów herbacianych (ponoć to te same, z których Qianlong zrywał liście), otoczonych kamienną balustradą z napisem: 十八棵御茶 – Osiemnaście Cesarskich Krzewów. A suche listki herbaty Longjing mają charakterystyczny spłaszczony kształt – taki sam, jakiego nabrały sprasowane w rękawach cesarskiej szaty Qianlonga.